Barwy mają ogromne znaczenie dla delikatnej, plastycznej sfery uczuciowej dziecka. Tym samym silnie wpływają na jego rozwój. My rodzice, opiekunowie powinniśmy z rozwagą dobierać kolory. Kierując się wiedzą naukową, możemy spotęgować  pozytywny i zminimalizować negatywny ich wpływ.

Kolory w oczach małego dziecka

Przede wszystkim nie wolno atakować malucha pełną kolorystyką barw. Dla małego dziecka jest to duże obciążenie sensoryczne. Noworodek nie widzi świata jak dorośli. Jego postrzeganie dopiero kształtuje się w toku komplementarnego rozwoju. Dlatego niemowlęta, małe dzieci, dobrze tolerują barwy cieliste, naturalne. Beże, jasne brązy, róże budzą skojarzenia z ciałem matki. Barwy jaskrawe i kontrastowe, szczególnie w przypadku przedmiotów poruszających się, działają co prawda stymulująco na mózg niemowląt. Jednak ich nadmiar może spowodować przebodźcowanie. Które objawia się płaczliwością, marudzeniem, kłopotami z zasypianiem.  Natomiast dzieci w wieku przedszkolnym jako przyjemne odbierają barwy ciepłe, wyraziste. Przy czym, preferują kolor pomarańczowy, czerwony, żółty.

Opiekunowie bardziej lub mniej świadomie, kształtują postrzeganie kolorów przez dziecko. Poprzez odpowiedni ich dobór, stymulujemy skojarzenia, stosunek emocjonalny i pamięć kolorów.

Nastolatki kochają czerń- Dorośli- kolory stonowane

Wielu rodziców zadziwia fakt, że dorastające dziecko zaczyna otaczać się kolorem czarnym. Jeżeli ta fascynacja nie łączy się z innymi niepokojącymi zachowaniami typu, kłopoty z nauką, zaburzeniami zachowania, na ogół nie ma powodów do obaw. Dorastające dzieci intensywnie budują swoją tożsamość. Chcą być postrzegane, jak dorośli. Czerń jest mocna, tajemnicza, mroczna, drapieżna. Jednocześnie idealnie komponuje się ze zbuntowaną, często ambiwalentną i ekscentryczną naturą młodego człowieka.

Z kolei dorośli najczęściej wybierają kolory stonowane, spokojne. Beże, szarości, granat, brązy. Barwy które, nie skupiają niepotrzebnie uwagi. Umożliwiające wyciszenie. Zachowanie równowagi. Skoncentrowanie się bardziej na otaczającej rzeczywistości niz na własnym wnętrzu. Które na ogół jest już mocno zakorzenione i stabilne.

Znaczenie poszczególnych kolorów 

• Czerwony – kolor życia. Najsilniej wpływa na ludzką psychikę. Pobudza, wzmaga apetyt, przyspiesza metabolizm. Duże ilość koloru czerwonego mogą wzmacniać nerwowość, a nawet irytację czy agresję. Stosowany z umiarem pomaga  utrzymać dobry nastrój. Szczególnie w okresie jesienno-zimowym. 
• Zielony – kolor natury. Wycisza, uspokaja, relaksuje. Korzystnie wpływa na wzrok. Jednocześnie nadmiar zieleni może wpływać depresyjnie.
• Niebieski – kolor orzeźwiający lub kolor nowości. Daje wrażenie chłodu, czystości, dystansu. Obniża ciśnienie krwi i równoważy.
• Jego odcień – granatowy – kolor szkolny. Podnosi zdolność skupienia uwagi . 
• Żółty – sprawia wrażenie ciepła. Wzmaga aktywność. Sprzyja procesowi nauki.
• Pomarańczowy – kolor pobudzający. Symbolizuje ogień. Pobudza apetyt.
• Czarny – kolor mroku, tajemniczości. Wzmacnia wrażenie ciężaru i przygnębienia. Może negatywnie oddziaływać na osoby z klaustrofobią.
• Różowy – symbolizuje miłość. Kolor poprawiający nastrój. Badania dowodzą, że u kobiet różowy kolor powoduje rozszerzenie źrenic i przyspieszony oddech.
• Fioletowy– pobudza kreatywność. Symbolizuje siły twórcze.

Kolory mają znaczenie w psychologii rozwoju dziecka

Ludzie reagują na kolor na kilka sposobów. Biologicznie, obcowanie z kolorami może powodować zmiany ciśnienia krwi, przyspieszenie oddechu, senność, wzmożenie lub osłabienie apetytu. Odbiór kolorów jest uwarunkowany kulturowo. W różnych rejonach świata barwy mogą kojarzyć się z odmiennymi obszarami życia. Opiekunowie uczą, co symbolizują kolory. Przykładem może być tutaj fakt, że nauczyciel podkreśla, na czerwono błędy a na zielono oznacza poprawną pisownię. Tym samym silnie wpływa na postrzeganie kolorów a pośrednio na kształtowanie osobowości dziecka. W naszym kraju stosuje się koloroterapię w leczeniu wielu zaburzeń rozwojowych tj. ADHD, czy dysleksja. 

Warto traktować psychologię kolorów poważnie. Naprawdę oddziałuje na nas każdego dnia. Wpływa na nasze samopoczucie, nastroje, zachowanie oraz koncentrację. Tym mocniej reagują na kolory niemowlęta, dzieci, młodzież. Naukowcy porównują kształtującą się psychikę dziecka do modeliny. W której bodźce zewnętrzne, w tym kolory, mocno odciskają piętno jak stemple. Ślady te nierzadko zostają z nami na zawsze, a już na pewno na długo.